در زندگی باید از لحظه لحظه ی آن استفاده کرد و به کوچکترین چیزها توجه داشت.گاهی اوقات کوچکترین مسائلی که شاید هیچ اهمیتی برای آنها قائل نشویم بزرگترین تاثیرها را در زندگی ما میگذارند. همیشه از خواندن نصایح دیگران لذت برده ام. امروز تصادفا به این جملات از حاج اسماعیل دولابی برخورد کردم که جواب افکار بهم ریخته ی دیشبم را داد!
- هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.
- زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذ کر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و… نکن و آن را سالم به بعدی برسان. اگر این کار را بکنی، دائمی می شود؛ دائم در زیارت و نماز و ذکر و عبادت خواهی بود.
- اگر غلام خانه‌زادی پس از سال ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن،روزی غصه دار شود و بگوید فردا من چه بخورم؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را اذیت می کند. بعد از عمری روزی خدا را خوردن، جاندارد برای روزی فردایمان غصه دار و نگران باشیم.
- ۳ نظر
- ۱۰ مهر ۹۱ ، ۱۲:۱۶