عنوانی بود که نیویورک تایمز در سال۲۰۰۴ به یک وال آبی داد.
قضیه از این قرار بود که تنهاترین نهنگ ، نهنگی بود که دانشمندان او را از سال ۱۹۹۲ تحت نظر داشتند تا بالاخره علت تنهایی‌اش را کشف کردند!
نهنگ ۵۲ هرتزى ، نامى بود که دانشمندان پس از ضبط صدایش براى اون در نظر گرفتند
محدوده صوتی آواز وال‌های آبی بین ۱۵ تا ۲۰ هرتز است در حالی که آواز این نهنگ فرکانسی معادل ۵۲ هرتز داشت ، در نتیجه توسط هیچ نهنگ دیگری قابل شنیدن و شناسایی نبود ...
این نهنگ که به خاطر فرکانس صدایش «52 هرتز» نیز نامیده می‌شود، تنهاترین نهنگ دنیا خوانده می‌شود که هیچ پاسخی برای نغمه‌های عاشقانه‌اش دریافت نمی‌کند.
«52 هرتز» نه تنها در فرکانسی به مراتب بالاتر می‌خواند، بلکه بسیار کوتاه‌تر و به دفعات بیشتری نسبت به دیگر گونه‌های نهنگ می‌خواند، تو گویی به زبانی صحبت می‌کند که تنها خود آن را می‌فهمد و عجیب‌تر آنکه در انتخاب مسیر مهاجرت خود هم هرگز مسیر سایر نهنگ‌ها را انتخاب نمی‌کند!
این داستان شاید حکایت تنهایی خیلی از ما باشد. سخن گفتن و زیستن در آواها ، رویاها و دنیاهایی که توسط دیگران قابل دیدن، شنیدن و درک کردن نیست.
گروه iday که یک گروه موسیقی روسی هست با الهام از زندگی این نهنگ یک قطعه ساخته که از صدای ضبط شده این نهنگ تنها هم در این قطعه استفاده شده است.
صداى پس زمینه آهنگ آواى تنهاترین نهنگ دنیاست.
این قطعه رو میتونین توی کانالم گوش بدین
دانلود قطعه تنهاترین نهنگ دنیا - کانال بیخوابی های یک ذهن سرگشته
- ۰ نظر
- ۲۱ تیر ۹۹ ، ۱۸:۲۲