باور کن

این که خودت رو باور کنی خیلی قشنگه. این که قبول کنی آدمی با تمام خصوصیت های تو وجود داره و این که آدم بتونه زندگی کنه و فریاد«من هستم» رو بلند کنه عالیه.

این که با باورهات زندگی کنی و براشون بجنگی بهترینه. این که آدم خودت باشی ایده آل. همیشه سعی کن جوری عوض بشی که ته تهش خودت باشی . ذات آدم ها پاکه. پس سعی کن همون باشی. باور داشته باش که بودن نیاز به مشهور بودن نداره.

با خودت زمزمه کن که آدم های مشهور هم روزی مثل تو ،بی نام و نشان بودن.

آره ، باور کن.

برای هر چیزی فکر کن ولی نه اونقدر که به جای خودت ،فکرت حرف بزنه.

از همه نوع ابزاری کمک بگیر ولی همیشه خودت رئیس باش.

نذار این قوه تخیلت جلوی واقعیت رو بگیره و نذار این واقعیت ها ، رویاهای قشنگت رو به نابودی بکشونه.

همیشه سعی کن همونی باشی که دوست داری نه اونی که دیگران از تو انتظار دارن.

قبول کن که برای وجود داشتن نیاز نداری دیگری باشی. با خودت هم می تونی همونی باشی که دیگران هستن.اصلا بذار این جوری بگم همیشه بگو می تونم. می تونم هنرپیشه هالیوود باشم . اصلا بگو من بهترین بازیکن این تیمم.

یعنی به خودت این باور رو بده که اگه بخوای می تونی. نترس از این که بهت بگن خود پسندی، اینها خود باوریه. باور داشتن به اون توانایی هایی که چه بخوای چه نخوای داری. اگه باختی فکر نکن تو نمی تونی . بدون یا تو یه جورایی راه رو اشتباه رفتی یا طرف مقابلت خیلی بیشتر از تو ،خودش رو شناخته.

از این که دیگران بگن آفرین تو بهترینی هیجان زده نشو، چون شاید اونها هم به خودباوری نرسیده باشن. همیشه بهترین باش نه تو نگاه دیگران بلکه برای خودت برای اون وجودت ، برای آدمی که زندگی می کنه برای قلبت، برای احساست.

باور کن که باور کردن و باور داشتن نیاز به نیروی خارق العاره نداره. اگه بخوای خودت باشی می تونی. به دیگران گوش کن اما نه اونطوری که دیگر نتونی دیگران رو مجبور کنی به خودت گوش کنن. بعضی موقع ها هم بد نیست آخر صف جا بگیری ، به شرط این که برای خودت بهترین و اولین باشی . شاگرد اول کلاس بودن مهم نیست. بذار خودت برای خودت بیست باشی. همیشه اول باش ولی نه اون جوری که به جای خودت فقط به نام اول بشناسنت.