یادداشتی برای ...
و آن عهد باطنی به رفتن...
عقل به ماندن میخواند ،
و عشق به رفتن...
و این هر دو را خداوند آفریده است تا وجود انسان ، در آوارگی و حیرت میان عقل و عشق معنا شود...
...
چند شب پیش تأفلی زدیم به دیوان حافظ شیرازی...
معاشــــــــران گــــره از زلف یــــار بــــــاز کنیــــــــــد شبی خوش است قصه اش دراز کنید
حضــور خلوت انس است و دوستـــــــــان جمعنــــد و ان یکـــــــاد بخـــوانید و در فـــراز کنید
ربـــــــــــاب و چنگ به بانــــگ بلنـــــــد می گوینــــد که گوش هـــوش به پیغام اهل راز کنید
به جـــــان دوست که غــــم پــــــــــرده بر شما ندرد گر اعتمــــــــــــــاد بر الطاف کارساز کنید
میـــــــان عـــاشـــق و معشوق فرق بسیــــار است چو یـــــــار ناز نماید شما نیــــــــــاز کنید
نخســــت موعظه پیــــر صحبت ایــــــــن حرف است که از مصاحــــــــب نــــاجنس احتراز کنید
هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق بر او نمـــــــــــــرده به فتوای من نماز کنید
و گـــــــر طلب کند انعامی از شما حافظ
حـــوالتش به لب یـــــار دلنـــــــــواز کنید
این یکی رو هم دو سه شب پیش گرفتم:
بود آیـــــــــا که در میکده ها بگشایند گره از کار فروبسته ما بگشــــــــــــایند
اگر از بهـــر دل زاهـــد خودبین بستند دل قوی دار که از بهــــــــر خدا بگشایند
به صفای دل رنــدان صبوحی زدگــــان بس در بسته به مفتـــــاح دعا بگشایند
نــــامه تعزیت دختــــر رز بنویسیـــــــد تا همه مغبچگـــــــان زلف دوتا بگشایند
گیسوی چــنگ ببرید به مرگ می ناب تا حریفان همه خون از مژه ها بگشایند
در میخـــــانه ببستند خدایـــــا مپسند که در خـــــــــــــانه تزویر و ریا بگشـــــایند
حافظ این خرقه که داری تو ببینی فردا که چه زنار ز زیرش به دغا بگشــــــــــایند
پی نوشت: این روزها عجب هوس خوندن اشعار حافظ رو کردم . یه دیوان حافظ روی سیستم نصب کردم و تقریبا عادت کردم که هر سری که کامپیوتر رو روشن می کنم. اول یکی از اشعار حافظ رو بخونم و بعد برم سراغ بقیه کارهام.
- ۸۵/۱۲/۱۱