-
بسم الله...
-
عجب دوره زمونه ای شده...امروز سری زدم به وبلاگ حسین درخشان که در مورد فرار احمد باطبی قهرمان جریانات ۱۸تیر یادداشتی رو نوشته بود...حسین درخشان که ضدیتش با جمهوری اسلامی بر همه ی ملت معلومه خیلی جالب مساله ی فرار احمد باطبی رو توضیح داده...فکر کنم بهتره اصل مطلب رو خودتون بخونید:
-
خیلی خوشحالم که باطبی هم از ایر ان فرار کرد و با کله رفت توی بغل وزارت خارج ه‌ی آمریکا تا مردم ساده و خوش‌قلب و ضعیف‌پرست ایران با چشم خودشان ببینند که الکی نبود که جمهوری اسلامی ماجرای ۱۸ تیر و بخصوص از آنجایی که از داخل محوطه‌ی دانشگاه بیرون آمد را یک پروژه‌ی اسراییلی-آمریکایی برای براندازی می‌دانست. کلاهمان را قاضی کنیم و ببینیم که رهبران آن الان کجا هستند. علی افشاری و اکبر عطری و منوچهر محمدی و احمد باطبی و محسن سازگارا الان کجا و در استخدام چه کسی هستند و در رسانه‌های کدام کشور شب و روز دارند به نفع چه کسانی دروغ و تحلیل می‌بافند. 
ولی جنبه‌ی جالب دیگری هم از ماجرا آشکار شده است و آن رابطه‌ی «روز آن‌لاین» و «وزارت خارجه‌ی آمریکا» است. البته هیچ سند محکمه پسندی هنوز از این رابطه در دست من نیست، ولی خیلی آدم باید ساده باشد که یک سری واقعیت‌های اخیر را تصادفی بداند. ببینید چند نفر در این یک سال اخیر از «روز» به عنوان نردبان رسیدن به آغوش گرم جورج بوش استفاده کرده‌اند. (از حسن زارع زاده و روزبه میرابراهیمی بگیرید تا آرش سیگارچی و سولماز شریف و همین احمد باطبی.) ببیند چند نفر از همین بی‌آبروها همزمان با یا پس از استخدام در ان.ای.دی یا صدای آمریکا یا دیگر سازمان‌هایی که مستقیما توسط دولت آمریکا تامین مالی می‌شوند یا همزمان برای «روز» هم می‌نویسند. (از علی افشاری و فریبا داوودی مهاجر بگیرید تا مهرانگیز کار و عباس میلانی.) حتما هم یادتان هست اولین جایی که عبدالمالک ریگی تروریست را به عنوان قهرمان ملی مطرح کرد و مستقیما با او مصاحبه‌ی تلفنی کرد همین «روز» حسین باستانی بود. (البته بعدا آنقدر گندش درآمد که نوشابه‌ی امیری که آن مصاحبه را با اسم مستعار مریم کاشانی انجام داده بود پس از افشاگری «انتخاب» به غلط و توبه افتاد.) مطالب امید معماریان را هم لابد با اسم مستعار تابلوی وحید ثابتان دیده‌اید که از بس ضد ایران و جنگ‌طلبانه و مطابق با بر سیاست‌های آمریکا آمریکا است خودش هم جرات نکرده اسم واقعی‌اش را پای آنها بگذارد. (فقط نگاهی به آرشیو روی جلدهای «روز» بیندازید تا ببینید چه می‌گویم.)
اتفاقات عجیب و غریب این چند چند سال مرا به این تئوری رسانده است که آمریکا بخشی از پول‌ها و حمایت‌هایی را که از گروه‌های برانداز و آشوب‌گر ظاهرا دانشجویی و حقوق زنانی و کارگری و اقلیت‌های قومی می‌خواهد بکند به چندتا کشور اروپایی واگذار یا اصطلاحا «آوت‌سورس» (Outsource) کرده است. چون فهمیده که مردم و حکومت ایران آنقدر هم که فکر میکنند ببو نیست که دست آمریکا را پشت این بازی کثیف نبیند. ولی هنوز هم فکر میکنند می‌تواند سر ما را شیره بمالد و خودش را پشت وزارت‌های خارجه‌ی سوئد و نروژ و هلند و فرانسه و انگلیس مخفی کند. ولی به هر حال ماه پشت ابر نمی‌ماند و کم‌کم این ماسک حقوق بشری اروپایی امثال «حسین باستانی» هم روزی که ایران اتحادیه‌ی اروپا را از آمریکا دور کرد به زمین خواهد افتاد و سیاهی به چهره‌ی این حرام‌زاده‌های وطن‌فروش پست خواهد ماند.
فعلا که احمد باطبی، قهرمان قلابی و آمریکایی «جنبش دانشجویی»، پس از فرار کردن از ایران و سوء استفاده از اعتماد لطف‌الله میثمی که سند خانه‌اش را برای باطبی گرو گذاشته بود، با کلی اضافه وزن ناشی از شکنجه‌های طاقت‌فرسا در ایران، به آغوش گرم لیلی مظاهری و کاندی رایس رسیده است و داد حامیان خوش‌قلب و ساده‌دل و جاه‌طلب سابقش را هم در آورده است.
-
پی نوشت:با خودم گفتم عجب زمونه ای شده...اینا خودشون هم می دونن چه خبره و وقتی ما میگیم وابسته ی غرب بی دلیل نمیگیم...
-
فیلم گفتگوی احمد باطبی با فکر میکنم صدای آمریکاست ...ببینید عجب شکنجه های جمهوری اسلامی بهش ساخته که اینقدر چاق شده....
-
خودمونیما عجب زمونه ای شده
- ۵ نظر
- ۱۸ تیر ۸۷ ، ۱۱:۴۵
نمی دانم چرا از بین هفتاد میلیون ایرانی فقط اعضاء این خاندان متخصص و مدیر از آب در آمده اند ؟! یکی متخصص در امور نفت ، دیگری در بیماری های خاص ، آن یکی ناجی زنان ایرانی و بعد هم راه سازی و بزرگ راه کشی (آن هم از نوع کانادایی اش !) ، آن دیگری ، مدیریت در امور شهری و ایضا راه آهن شهری ، دایی جان ، کارشناس صادرات و واردات ، عمو جان ، متخصص در ساخت و ساز و بساز و بفروش ، عمه خانم ، باش گاه دار سوارکاری ... و بالاخره بزرگ خاندان ، تشخیص دهنده ی بری از هر اشتباه مصالح تمام عالم بشریت ! از تمام املاک موجود در این سرزمین هم ، تنها املاک و خاک و زمین اینان حاصل خیز است و مستحق رسیده گی ویژه ! کارونی که هزاران سال در این آب و خاک جاری بوده و برکت دهنده ی تمام زمین های مجاورش ، به ناگاه به یاد می آورد که رسالت تاریخی اش چیز دیگری بوده و آن هم چرخشی نود درجه ای و گذر از صدها متر تونل و صدها کیلو متر مسیر زه کشی شده و سر بر آوردن از باغ های کشت پسته ، آن هم چه پسته ای ، پسته ی خندان رفسنجان ! در این بین ، اسم بی چاره کشاورز رفسنجانی و کرمانی هم بد در می رود که بله ، تمام خوشی عالم را نصیب خود کرده اید و پسته کیلویی خدات تومان را به اروپا و آمریکا صادر می کنید و چه و چه وچه ! ولی آن روی سکه ، همین کشاورز اسم بد در رفته ، بدون اذن اربابانی که تا دیروز خود رعیت حقیر آن سرزمین بودند ، نه حق کاشت دارد ، نه داشت و نه برداشت . صادرات هم که جای خود دارد . 
ک متعلق به بیت المال را به ثمن بخس می خریدند که نه ، غصب می کردند و برای خود شهرک ویلایی احداث می کردند ، شب به شب ، در بیابان های اطراف ورامین و شهریار و قوچان و همه ی آن جاها که بوی زیر خاکی می داد ، هم چون اجنه ی محافظ گنج ، جولان می دادند و وقتی هم که به تور ایست و بازرسی بسیجیان پابرهنه می افتادند ، بدون پیاده شدن از خودروی خود ، بادی به غبغب داده و با صدای دورگه شان می گفتند که فائزه هاشمی هستم و با نیروی انتظامی هم آهنگ شده و یا این که « حاج آقا یاسرهستنند ، پسر کوچیکه ی آیت الله رفسنجانی !» بی چاره بسیجیان پابرهنه که هاج و واج می ماندند که این خانم نماینده ی مجلس است یا رییس سازمان میراث فرهنگی ؟! این یکی در کار نفت است و صادرات و واردات و یا پاس دار آثار باستانی ؟! غافل از این که اینان همه چی هستند در این مملکت ! همین عمو ممد جان که سال ها به عنوان رییس ستاد بازسازی مناطق جنگ زده و با اشارات خان داداش ، خورد و برد و چاپید و با ستاد معین خرم شهر در مزارع کشت نی شکر (که خود معضلی به سوای معضلات دیگر این خاندان است) از شکم جماعت بی خانمان خرم شهر و آبادان برید و به شکمبه ی فربه ی خود وصله زد ( بی نوا بازرسان سازمان بازرسی کل کشور که با ارائه ی صدها برگ گزارش مستند از خوردن های ممد آقا به دفتر ریاست جمهوری وقت یعنی خان داداش و بزرگ خاندان این طایفه ، با دست خط حضرت ایشان
